Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Duo Reges: constructio interrete. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

At certe gravius.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Quae sequuntur igitur?

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. An haec ab eo non dicuntur?

Idque quo magis quidam ita faciunt, ut iure etiam reprehendantur, hoc magis intellegendum est haec ipsa nimia in quibusdam futura non fuisse, nisi quaedam essent modica natura.

• Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
• Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Summus dolor plures dies manere non potest? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad
bene vivendum.

Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas
interdum optines.

1. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
2. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.